প্ৰেমৰ ৰহস্য কি ভাষাত লিখা হৈছে সেই বিষয়ে মানুহ সদায় কৌতূহলী। কিছুমান লোকে সেই ভাষাটো বুজি পায়, কিছুমানে নাপায় ।
সেয়েহে, মনৰ ভাষা বুজাবলৈ পুৰুষ আৰু মহিলাৰ ৰসায়নৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কেইবাটাও অধ্যয়ন এতিয়া আৰম্ভ হৈছে।
একে ধৰণৰ অধ্যয়ন অনুসৰি, পুৰুষ আৰু মহিলাসকলে প্ৰাথমিকভাৱে ইজনে সিজনৰ পৰা বহুত বেলেগ বস্তু বিচাৰে।
পেনচিলভেনিয়াৰ বাকনেল বিশ্ববিদ্যালয় আৰু নিউয়ৰ্ক ষ্টেট ইউনিভাৰ্চিটিৰ গৱেষকৰ এটা দলে যুটীয়াভাৱে অধ্যয়নটো চলাই আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ আৰু নৰৱেৰ ১০০০ শিক্ষাৰ্থীৰ অধ্যয়ন অনুসৰি, যদি মহিলাসকলে যৌন সম্ভোগ আৰু অস্থায়ী সম্পৰ্ক ৰাখিব বিচাৰে, তেওঁলোকে এইটো স্পষ্ট কৰে।
আনহাতে, দীৰ্ঘম্যাদী সম্পৰ্কত যাবলৈ আগ্ৰহী মহিলাসকল, তেওঁলোকে পুৰুষৰ ক্ষেত্ৰত আটাইতকৈ বেছি বিচৰা দুটা গুণ হৈছে হাস্যৰস আৰু উদাৰতা।
গৱেষকসকলে দাবী কৰে যে পুৰুষসকল সহজে যৌনতাৰ প্ৰতি আগ্ৰহী মহিলাৰ প্ৰতি অধিক আকৰ্ষিত হয়। কিন্তু ইয়াৰ বাহিৰেও, আন এটা উপায় আছে য’ত মহিলাসকলে পুৰুষৰ মন জয় কৰিব পাৰে। আচৰিত যেন লাগিলেও সঁচা যে পুৰুষৰ এক বৃহৎ অংশই কৌতুক কৰি হাঁহি থকা মহিলাসকলৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হয়।
অৱশ্যে, এইটো মনত ৰখাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে সম্পৰ্কৰ বিষয়টো এটা ব্যক্তিগত-নিৰ্দিষ্ট বিষয়। গতিকে এজন ব্যক্তিৰ বাবে যিটো আকৰ্ষণীয় যেন লাগে সেয়া আন এজনৰ বাবে আকৰ্ষণীয় যেন নালাগিবও পাৰে। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে, এনে জৰীপক নিৰন্তৰ সত্য বুলি গ্ৰহণ নকৰাটোৱে বিচক্ষণতা।
