সকলোৱে এখন সুখী সংসাৰৰ সপোন দেখে।
ভাল চাকৰি, এৰেঞ্জড পৰিয়াল, ল’ৰা-ছোৱালী – নিঃসন্দেহে ‘হেপি ফ্ৰেম’। তথাপিও কেতিয়াবা অভিভাৱকৰ এখন বেয়া ছবি মাজে মাজে ওলাই আহে। কাৰণ হ’ল পিতৃ-মাতৃৰ কাজিয়া, তেওঁলোকৰ কাজিয়াই সন্তানক কিমান প্ৰভাৱিত কৰে?
পিতৃ-মাতৃৰ কাজিয়াই শিশুক আৱেগিক, সামাজিক আৰু সৰ্বোপৰি মানসিকভাৱে প্ৰভাৱিত কৰে। ই তেওঁলোকৰ মনত প্ৰভাৱ পেলায়। তেওঁলোকে নিজকে অপৰ্যাপ্ত, অসম্পূৰ্ণ অনুভৱ কৰে। তেওঁলোকৰ আত্মবিশ্বাস অলপ অলপকৈ ভাঙি গৈ থাকে।
কেতিয়াবা স্বামী-স্ত্ৰীৰ মাজত কাজিয়া হোৱাটো অস্বাভাৱিক নহয়। যিকোনো বিষয়ত মতানৈক্য হ’ব পাৰে। কিন্তু পিতৃ-মাতৃৰ অহৰহ কাজিয়াবোৰে শিশুৰ মনত অবাঞ্চিত ভয়ৰ উৎস হৈ পৰে। হতাশাই তেওঁলোকক গ্ৰাস কৰে। তেওঁলোকে নিজৰ আৱেগ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নোৱাৰে। স্বামী-স্ত্ৰীৰ মাজত হোৱা কাজিয়া ব্যক্তিগতভাৱে নিষ্পত্তি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক।
যিমানেই খং নাথাকক কিয়, সীমা ৰেখাডাল পাৰ নহ’ব। ঘৰত কাজিয়া কৰিলে ইজনে সিজনৰ আস্থা ভাঙিলে সন্তানৰ ওপৰতো অবিশ্বাসৰ সৃষ্টি হয়। ভৱিষ্যতে তেওঁলোকেও আন মানুহক বিশ্বাস কৰিবলৈ ভয় কৰিব। মানুহৰ লগত মিলিব নোৱাৰিব। স্কুলতো বন্ধুত্ব গঢ়িব নোৱাৰা হ’ব।
শিশুটিক শ্ৰেণীত প্ৰথম হ’ব লাগিব বুলি দাবী নকৰিব। ই তেওঁলোকৰ সৃষ্টিশীলতা বিকশিত নকৰে। আপোনাৰ সামাজিক মৰ্যাদা বজাই ৰাখিবলৈ তেওঁলোকে প্ৰথম হ’ব লাগিব বুলি কোনো নিয়ম নাই। স্বাভাৱিকভাৱে বৃদ্ধি হ’বলৈ দিয়ক। এটা সুস্থ শৰীৰ আৰু মন লাভ কৰক। অভিভাৱক হিচাপে আপোনাৰ দায়িত্ব পালন কৰক।