বয়সৰ লগে লগে হাড়ৰ অৱনতি ঘটে। বেছিভাগ মানুহক আক্ৰমণ কৰা হাড়ৰ অন্যতম ৰোগ হ’ল অষ্টিঅ’পৰ’ছিছ। বিশেষজ্ঞসকলে কয় যে যদিও প্ৰথম অৱস্থাত বিশেষ লক্ষণ দেখা নাযায়, বয়স বৃদ্ধিৰ লগে লগে এই ৰোগত কঁকালৰ তীব্ৰ বিষ আৰম্ভ হয়। আনকি, শৰীৰৰ উচ্চতাও হ্ৰাস কৰিব পাৰি! ডিস্কৰ পানীহীনতাৰ বাবে মেৰুদণ্ডৰ দৈৰ্ঘ্য কমি যায়। কিন্তু মেৰুদণ্ডৰ হাড়ৰ বহুস্তৰীয় ভাঙনৰ ক্ষেত্ৰতো এনে হ’ব পাৰে।
কেৱল অষ্টিঅ’পৰ’ছিছ নহয়, হাড়ৰ ক্ষয়ৰ ফলত বিভিন্ন ধৰণৰ সমস্যাৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে। চল্লিশ বছৰ বয়সৰ পিছত ই বৃদ্ধি পায়। বিশেষজ্ঞসকলে কয় যে এনে সমস্যাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ সৰ্বোত্তম আহিলা হ’ল সঠিক খাদ্যাভ্যাস।
কি খাব?
কেলচিয়াম: এই মৌলটো হাড়ৰ সৰ্বোত্তম বন্ধু। এজন প্ৰাপ্তবয়স্ক পুৰুষক দৈনিক ১০০০ মিলিগ্ৰাম কেলচিয়ামৰ প্ৰয়োজন হয়। মহিলাৰ বাবে এই মাত্ৰা ১২০০ মিলিগ্ৰাম। গাখীৰত কেলচিয়ামৰ উত্তম উৎস। কিন্তু যিসকলে গাখীৰ আৰু দুগ্ধজাত সামগ্ৰী সেৱন কৰিব নোৱাৰে তেওঁলোকৰ বাবে গাঢ় সেউজীয়া শাক-পাচলি খোৱাটো বাঞ্ছনীয়। কচু, কবি আৰু টাৰ্নিপত প্ৰচুৰ পৰিমাণে কেলচিয়াম থাকে।
মেগনেছিয়াম আৰু জিংকঃ হাড়ৰ স্বাস্থ্য বজাই ৰখাতো এই দুটা মৌল অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। কুমলীয়া গুটি, বিভিন্ন বাদাম আৰু কচুত মেগনেছিয়াম পোৱা যায়। মাংস, কণী বা দালিত জিংক পোৱা যায়।
ভিটামিনঃ হাড়ৰ যত্নত ভিটামিন ডি আৰু ভিটামিন কে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। সাধাৰণতে ৰ’দত কিছু সময়ৰ পিছত ছালত ভিটামিন ডি উৎপন্ন হয়। ইয়াৰ উপৰিও বিভিন্ন সাগৰীয় মাছতো বৃহৎ পৰিমাণৰ ভিটামিন ডি পোৱা যায়। ভিটামিন কে সেউজীয়া শাক-পাচলিত পোৱা যায়। হাড়ৰ স্বাস্থ্য বজাই ৰখাৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰটিনৰ সমানেই গুৰুত্ব আছে। হাড়ৰ সুস্বাস্থ্য বজাই ৰাখিবলৈ বহু লোকে বিভিন্ন পৰিপূৰক সেৱন কৰে। অৱশ্যে এনে পৰিপূৰক সেৱনৰ পূৰ্বে চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লোৱাটো জৰুৰী।