সাধাৰণ গেষ্ট্ৰাইটিছ সমস্যাৰ এটা অতি সাধাৰণ দিশ হ’ল কোষ্ঠকাঠিন্য। এই অভিযোগ বহুতৰে। এই সমস্যাটো ডাঙৰ বা সৰু হ’ব পাৰে। বহুতে ইয়াক অপ্ৰীতিকৰ বাবে পৰিহাৰ কৰে। বহুতেই লাজতে কথা পাতিব নিবিচাৰে। চিকিৎসকৰ মতে, যেতিয়া সামান্য পৰিমাণে কঠিন, শুকান মল থাকে, সপ্তাহত ৪-৫ বাৰ হয়, তেতিয়া বুজিব লাগে যে কোষ্ঠকাঠিন্য এটা সমস্যা। আন লক্ষণসমূহ হ’ল বিষ বা মল ওলোৱাত অসুবিধা, পেট ফুলা, অলসতা আৰু অস্বস্তি। বেছিভাগ মানুহেই কোনোবা নহয় কোনোবা সময়ত হ্ৰস্বম্যাদী কোষ্ঠকাঠিন্যত আক্ৰান্ত হয়। দীৰ্ঘদিনীয়া কোষ্ঠকাঠিন্যই আপোনাৰ জীৱনত নেতিবাচক প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে।
শোধিত শস্য যেনে ৰুটি, পেষ্ট্ৰি, কুকিজ, কেক, পাস্তা বা আটা আৰু বগা চাউলে কোষ্ঠকাঠিন্য বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। কম আঁহযুক্ত খাদ্য খালে গেষ্ট্ৰাইটিছৰ সমস্যাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায়।
দুগ্ধজাত সামগ্ৰী খোৱাতো এই সমস্যাৰ সৃষ্টি হ’ব। যিসকলৰ লেক্ট’জ অসহিষ্ণুতা আছে তেওঁলোকে গাখীৰ, পনিৰ, চজিনা খোৱাৰ পিছত গেছ আৰু বদহজম ৰোগত ভুগিব পাৰে।
যদিও ইয়াত আইৰণ আৰু প্ৰটিন থাকে, ৰঙা মাংসত পৰ্যাপ্ত পৰিমাণৰ আঁহ নাথাকে। ফলত খাদ্যত ৰেডমিট থাকিলেও সমস্যাৰ সন্মুখীন হ’ব পাৰে। অত্যধিক ভাজি, জাংক ফুডে সমস্যাটো আৰু বেছিকৈ বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। চিকিৎসকৰ মতে, অত্যধিক মদ্যপানৰ ফলতো কেতিয়াবা কোষ্ঠকাঠিন্য হ’ব পাৰে। কেৱল এয়াই নহয়, ই গেষ্ট্ৰাইটিছৰ সমস্যাৰ সম্ভাৱনাও বৃদ্ধি কৰে। গতিকে এই কেইটামান খাদ্য খাদ্যৰ পৰা বাদ দিব লাগে। আঁহযুক্ত খাদ্য ৰাখিব লাগে। ইয়াৰ লগতে অলপ শাৰীৰিক ব্যায়াম অব্যাহত ৰাখিব লাগে।