কিশোৰ-কিশোৰীসকল প্ৰায়ে দেৰিকৈ সাৰ পায়। ৰাতি পঢ়া-শুনা কৰি থকা, অনলাইনত থকা, বন্ধু-বান্ধৱীৰ সৈতে আড্ডা দিয়া – ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে বিভিন্ন কাৰণত ৰাতি সাৰ পায় থাকে। ই শৰীৰৰ ক্ষতি কৰে। চিকিৎসকৰ মতে ৰাতি পৰ্যাপ্ত টোপনি অতি প্ৰয়োজনীয়। যদি কাম কৰা মানুহৰ ৰাতি দেৰিলৈকে সাৰ পোৱাৰ অভ্যাস থাকে তেন্তে অসুবিধা আৰু বেছি।
ৰাতিপুৱা কফি বা চাহ খোৱাৰ আগতে কথা পতা অভ্যাসটো বহুতে ভাল নাপায়। মনোবিজ্ঞানীসকলৰ মতে, কিছুমান বিশেষ অভ্যাসৰ বাবে বহু লোকে ৰাতিপুৱা সাৰ নাপায়। বহুতে ৰাতি পাৰ্টি কৰে। ইয়াৰ কাৰণে টোপনিত যথেষ্ট প্ৰভাব পৰে। তদুপৰি বহুতে ৰাতিপুৱা সোনকালে সাৰ পাবলৈ জোৰেকৈ এলাৰ্ম দিয়ে। ৰাতিপুৱা সেই হুলস্থুলীয়া শব্দৰ লগে লগে মেজাজটো বেয়া হৈ যায়। দিনটোৰ দায়িত্ব লোৱাৰ আগতে ৰাতিপুৱাটোৰ লগত খাপ খুৱাবলৈ কিছু সময় লাগে। নিজকে সেই সময়খিনি দিয়ক। সাৰ পোৱাৰ পিছত মোবাইলত বহি নাথাকিলে ভাল। ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে এইবোৰ কাম কৰক –
প্ৰতিদিনে একে সময়তে সাৰ পাব। যদি এলাৰ্ম দিব লাগে, তেন্তে এটা কোমল শব্দ নিৰ্বাচন কৰক।
প্ৰাকৃতিক পোহৰ পাবলৈ সাৰ পালে পৰ্দা আঁতৰাই খিৰিকী খুলিব।
ব্যায়াম কৰক, প্ৰাণায়াম কৰক।
অধিক পানী খাব লাগে।
ব্যস্ততাৰ দিনটো আৰম্ভ কৰাৰ আগতে নিজকে কিছু সময় দিয়ক।